سلام
مباركه ...مطلب جالبي نوشتين .هر چي انسان سعي ميكنه كه با دنياي واقعي تطبيق بده خودش رو اما انگارچيزي كه بهش مبتلا هستي قوي تر از اين حرفهاست.زندگي روزمره بسيار دردناكه وما محكوميم كه بگذرونيمش من آرزو ميكنم اين دوران تلخي كه بر تو آغاز شده رو به آسوني وبا يك دلبستگي شيرين ادامه بدي .تو تنها نيستي منم مثل خودتم
